...و عبور باید کرد

به یاد شهید ایلیا...

جان منی چه غصه که در بر نبینمت

تاج منی چه شکوه که بر سر نبینمت

باشی و یا نباشی از این دل نمی روی

نزد منی چه باک که در بر نبینمت^*

........................................................

*.با اجازه از شاعرش

*.بزرگ ترین سوالی که تو این دنیا می تونه برام پیش بیاد... خدایا چرا این قدر منو دوست داری؟؟؟

*.همیشه با ربوبیتت غافلگیرم کرده ای...همیشه...

*.از مرگ دور شده ام...خیلی...باید دوباره سراغ نهج البلاغه روم...

*.هیچ بنده مؤمنى نیست ، مگر آنکه در دلش دو نور هست : نور خوف و نور رجاء که اگر این وزن شود از آن بیش نباشد و اگر آن وزن شود از این فزون نباشد))

ترس مراقب دل است و امید شفیع نفس ، هر که خدا را بشناسد از او ترسان و به او امیدوار خواهد بود و اینها دو بال ایمانند که بنده اى که آنها را دارد با آنها به رضوان خدا پرمى گشاید و خوف و رجاء دو دیده عقلند که با آنها وعده و وعید خدا را مى بیند و بیم طلیعه و پیشاهنگ عدل خدا و خیردهنده وعید اوست ، و امید خواننده فضل خداست و دل را زنده مى کند و خوف نفس (امّاره) را مى میراند... و هرکس ‍ بر میزان بیم و امید خدا را بندگى کند گمراه نمى شود و به آرزوى خود مى رسد، و چگونه بنده خدا ترسان نباشد و حال آنکه به پایان سرنوشت و سرانجام کار خود ناآگاه است . و عملى ندارد که از روى استحقاق به آن متوسّل شود و قدرتى ندارد و راه گریزى برایش نیست ، و چگونه امیدوار نباشد در صورتى که ناتوانى خود را مى شناسد و در دریاى نعمتهاى بیشمار خدا غرق است و دوستدار خدا پروردگارش را با امید به دیدار و با چشم بیدار مى پرستد و زاهد خدا را از بیم عبادت مى کند.       منبع مطلب

*.خداجون یادته اون روزا رو...از شدت خوف نمی تونستم جم بخورم...با کوچکترین اشتباهی هیچ امیدی در دلم باقی نمی موند...اما این روزها کمی دز خوفت رو بیشترش کن...می میرم از دست می رما...دمت گرم...

*.وقتی دارم به اعمالم به لحظاتم به افکارم فکر می کنم...می بینم خیلی خیلی خیلی وقته که یک نیت خشک و خالی نکردم که خدایا این کارم واسه تو...قبولیه اون نیت و خالص بودنش پیش کش...

*.اگر هم اهل بیت النوبت و معدن الرسالت...هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها...نبودند...ما چی کار باید می کردیم...الهی بفاطمه...

یا علی مددی...