...و عبور باید کرد

بایگانی
آخرین مطالب
  • ۹۷/۰۹/۲۱

۵ مطلب در تیر ۱۳۹۸ ثبت شده است

می توان رفت و روی نیمکت خلوتی در پارکی سرسبز نشست، چشم ها را بست، نفس عمیقی کشید، گذشته را فراموش کرد، خود را بخشید، خود را فهمید، خدا را پایین آورد، دست در دستش داد و بلند شد و رقصان و لی لی کنان رفت پی جاده ای جدید، زیبا و دوردست.


*. شروع یک زندگی جدید بعد از جدایی...

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۶ تیر ۹۸ ، ۲۲:۰۲
مانا
داشتن سطحی از وسواس فکری و کنترلگری و والدگری و وابستگی و ایدئال گری منفی ربطی به ضد دین و ضد مذهب بودن ندارد. مخصوصاً اگر شخص متوجه مشکلات خود شده و در پی برطرف کردن آن باشد.
خدایا ذلیلانه از تو می خواهم کمک کنی تا در زندگی جدیدم اعتقادات غلط و ناقصم صحیح و ایراداتم برطرف شود.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ تیر ۹۸ ، ۱۵:۳۸
مانا

کسی که تقصیرات خودش رو نمی بینه و یک طرفه به قاضی می ره و برداشت های اشتباهی از وقایع و اتفاقات اطرافش داره و وقایع و اشخاص رو اون طوری که در حقیقت هستن نمی نمایانه و حتی آبروی اون ها رو می بره رو، به خودش رهاش کن و بگذار و بگذر...

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ تیر ۹۸ ، ۱۴:۱۲
مانا

منتسب کردن به پائولوکوئیلو که گفته اگر در زندگی چیزی یا کسی را از دست دادی اما در عوض خودت را پیدا کردی تو یه برنده ای.

نگران نباش زهرا

عوضش تو خودتو شناختی

فهمیدی درونت چه خبره

از این به بعد هم می تونی ایرادات خودت رو برطرف کنی و نقاط قوتت رو تقویت کنی

زندگی ادامه داره

مطمئن باش خدا آینده درخشانی رو برات رقم زده

تو به اندازه کافی خوب هستی

چون می خوای از این به بعد خوب باشی و اشتباهات و خطاهات رو جبران کنی

خودتو دوست داشته باش

تو خوب هستی و ارزشمند

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۶ تیر ۹۸ ، ۱۰:۱۵
مانا

پیش از این فکر می کردم تنها مقصد مقدس است و برای رسیدن به آن باید شتافت و هیچ لحظه ای را نباید از دست داد.

حتی تا می شود باید از درد و رنج کشیدن هم فرار کرد تا با آسودگی خاطر به سوی مقصد شتافت.

اما غافل از این که این شتافتن باعث تند و تند زمین خوردن می شود و جدای از اتلاف وقت، دردهای پیوسته ای را به بار می آورد که تمامی ندارد.

شتافتن مثل ماجراهای پت و مت خرابی به بار می آورد با این تفاوت که ماجراها دیگر خنده دار نیستند. 

شخص دائم و بیش از پیش به خود قول می دهد که این آخرین بار است و باز هم از اول شروع می کند تا هر چه زودتر به مقصد برسد و عقب نماند.

اما دوباره با شتاب از جا برخاستن، فنرش را از جای خود در می آورد.

فنر با شتاب زیاد به این سمت و آن سمت می خورد و هر چه در مسیر خود می بیند را خرد و خراب می کند.

اما خوشا که یک بار برای همیشه ترک مقصد و شتافتن کرد و فقط به یک چیز فکر کرد. چیزی که تنها سرمایه هر انسانی است و جز آن نمی تواند به مقصد برسد و آن نیست جز تلاش کردن.

با تلاش می توان مثل لاک پشتی در مسیر مسابقه آرام آرام به پیش رفت و با نظاره مسیر از زیبایی های آن لذت برد و از خرگوش چموش عجله و شتافتن پیشی گرفت.

حتی می توان دردها و رنج های مسیر را در آغوش کشید و دوست داشت.

حال مهم نیست که دیگران از خرابی های به جای مانده چشم بپوشند و تلاش ها را ببینند یا نه.

مهم این است که زین پس مسیر مقدس مسیر تلاش کردن است و نه رسیدن.

لیس للانسان الا ما سعی...

خوشا دردی که درمانش تو باشی...

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ تیر ۹۸ ، ۱۷:۴۴
مانا