...و عبور باید کرد

خوشی هایی زودگذر...

اینه زندگی من...

تا میای یه کم شادی کنی که آره راهی وجود داره... یه اتفاقی می افته که ثابت می کنه نه... تو تنهایی... شاید بتونم خودمو از این تنهایی در بیارم... اما نمی تونم... قبلد نیستم... سریع گریم می گیره و خودمو لو می دم...

چه رویاهایی که نداشتم... البته خودم می دونستم این جوری می شه... اما فک می کردم می تونم درستش کنم... اما دیدم تنبل تر از اونم که خودمو به سختیش بدم... حیف این فرصتی که از دستش دادم... حیف... من باختم همین.

یا حسین...