...و عبور باید کرد

برای من مرگ و نیستی و عدم و حتی کافر و مشرک شدن و لخت و عریان سر به کوی و برزن گذاشتن بهتر از اینه که اطرافیانم خطاهایی رو که ازم می بینن بذارن به پای مذهبی و چادری و محجبه و طلبه بودنم و بگن تو مثلا آخوندی از تو انتظار نمی ره یا بگن پاک آبروی هر چه طلبه است رو بردی یا بگن تو آدم معمولی نیستی ما هر چی که تو انجام بدی رو به پای اسلام می ذاریم یا بگن یا کاملا خوب باش یا ادای خوب ها رو در نیار...اون موقع آرزو می کنم ای کاش هیچ وقت به دنیا نمی اومدم هیچ وقت مذهبی نبودم هیچ وقت چادری نبودم هیچ وقت آخوند نبودم هیچ وقت هیچ کار خوبی رو حتی در ظاهر انجام نداده بودم... چرا این ها رو آرزو می کنم و آرزو نمی کنم که کاش آدم خوبی بودم تا آبروی اسلام رو حفظ می کردم؟ چون استجابت اولی اگر امکان داشته باشه استجابت دومی امر محالیه... کاش اطرافیانم می دونستن که من طلبه نیستم من فقط دارم درسش رو می خونم و من آدم خوبی نیستم فقط دوست دارم خوب باشم...کاش...