...و عبور باید کرد

به یاد شهید ایلیا...

عصر ِپنج شنبه ای دلم گرفته...

مثلـــِ عصر های جمعه ای که دلم می گرفت...هم نوا با زیارتـــِ آلـــِ یاسینـــِ خوابگاه راه می افتادم...قدم زنان خودم را به حرم الشهدای دانشگاه می رساندم و عقده ی دل باز می کردم...

یا مثلـــِ شب های پنج شنبه ای که دل گرفته وارد گلستانــــِ شهدای اصفهان می شدم...تا به دیدار ِ  تک تکـــِ شهدایی که در طولـــِ چندین سال همیشه همراهـــِ لحظات تنهایی ام بودند...نمی رفتم و حرف های دلم را نمی زدم و تا گوشـــِ جانم هم صدا نمی شد با ظلمتُ نفسیـــِ کمیلـــِ خیمه ی گلستان..آرام نمی گرفتم...

یا مثلـــِ هر روز صبحی که در ایستگاهـــِ اتوبوســـِ نزدیکـــِ مقبره ی آیت الله خوانساری پیاده می شدم و بعد از سلام دادن و دعای عهد خواندن...پیاده به سمتـــِ دانشگاه راه می افتادم...

عصر ِ پنج شنبه ای دلم گرفته...

عصر ِ پنج شنبه ای دلم هوای گلزار ِ شهدای اصفهان را کرده...