...و عبور باید کرد

شطرنج با ماشینــــِ قیامت...وقتی برای اولین بار خوندمش...عصبانی بودم...هم از دستـــِ نویسنده اش و هم از دستـــِ شخصیت هاش... نمی خواستم این نبرد ِ مقدس و رزمنده هایی که یکی مثلـــِ اون ها شدن ، برام یک آرمان بود ، جور ِ دیگه ای نشون داده بشن... اما بعضی وقت ها بعد از تموم کردنش دلم برای شخصیتـــِ اصلیش تنگ می شد...و می نشستم به مرور ِ لحظه های کتاب...

حالا که برای بار ِ دوم خوندمش...اون احساســـِ عصبانیت رُ نداشتم...به نظرم نویسنده تونسته بود هر چیزی که مربوط به جنگ می شد از جمله آوارگی...دربه دری...کشت ُ کشتار...ناچاری...تلاش ُسختی های جبهه ی نبرد رُ به خوبی به تصویر بکشه...اما نه به صورتـــِ واضح و نه با زبانــــِ صریح...همه ی این مفاهیم به دقت در بطنـــِ ماجرا ها ، کاراکتر ها و صحبت ها ُ عمل کرد ها نهفته شده بود... و شاید این نوعـــِ بیان از واقعیتــــِ جنگ یک امتیاز محسوب بشه...برای جنگی که در فضای شعار زدگی غبار آلود شده...

هر چقدر با خودم کلنجار رفتم نتونستم این احساسم رُ نسبت به جملاتـــِ پشتـــِ جلد ِ کتاب* نادیده بگیرم که همون طور که انقلابـــــِ ما با هر انقلابی در  مسیر، حرکت و هدف فرق داره جنگمون هم همین طور ،فرق داشته و  نباید اون نوری که جنگـــِ ما رُ متفاوت با بقیه ی جنگ ها می کنه...در کتاب ها خاموش بشه...

و نمی شه فقط به این اکتفا کرد که :

این تابلو تصویری از خاطرات کودکی من است ،

کودکیم و کریسمس ! رویاهای پدر و مادرم که پس از جنگ ، در مجارستان آرزوی زندگی بهتری می کردند.

رویاهایی که همه ی عمر با من بودند.

بار هم جنگ است.نزدیک منزلم صدای انفجار می آید ، پنجره ها می لرزد ، شعله های آتش زبانه می کشد و مردم فرار می کنند... و من ، دلم نگران می تپد ، آیا فرشتگان کوچکم سالم از مدرسه به خانه خواهند رسید؟! گیزلا وارگا سینایی*

*. جملاتـــِ پشتـــِ جلد ِ کتاب

**. چرا وقتی پشتـــِ کامپیوتر می شینم کلی چیز میز ! به ذهنم هجوم می آرن که بنویسمشون...اما وقتی کاغذ قلم دستم می گیرم نمی تونم چیزی بنویسم؟

  عــــــــــلی عـــــــــــلی...