هو...
در عاشقی "دل" صاحب این وبلاگ تا اطلاع ثانوی قفل است...کلیدش گم شده است... ........................................................
*.چرا این جوری 
نگاه می کنین مگه عاشق این مدلی ندیدین...
*.سه شنبه شب اگر خدا بخواد عازم کربلام...البته کربلای ایران...از کجا معلوم...شاید کلید در "دل" رو بشه اونجا پیدا کرد...
*.ام پی تری و رم گوشیمو گم کردم...بذار ببینم چیا توش داشتم...سخنرانی های استاد...ترتیل کل قرآن...کتاب صوتی حافظ...آموزش زبان نصرت...تکست های وبلاگ های مورد علاقه ام...کتاب های جاوای... و هزار تا خرت و پرت ضروریه دیگه...عیب نداره...فدای سر رزمندگان اسلام...شاید خدا خواست و پیدا شدن...
*.یکی از با معرفت ترین مطلبی که تا به حال از استاد بزرگوار (اصغر طاهرزاده) خوندم، رو این جا می گذارم امیدوارم که بقیه هم حظ معرفتی ببرند...
دیدار با امام زمان (عج) به دو صورت ممکن است اتفاق بیافتد:
آن هایی که می گویند امام را دیده اند دو گونه اند:یکی این که یاران امام را ببینند و یکی هم این که به رویت قلبی و اتحاد با حقیقت امام برسند
الف)یک وقت شخصی در بیابانی مثل صحرای عرفات چادر محل استرحتش را گم کرده است و متوسل به وجود مقدس حضرت می شود تا راهنمایی اش کنند حالا به کمک یاران حضرت به چادرش راهنمایی می شود.در رابطه با این نوع ملاقات مثال زیبایی می زنند : وقتی چوپان گله گوسفندان را به چرا می برد.آن گوسفند ضعیفی را که در آخر گله است و نمی تواند همراه با گله بیاید بغل می کند و جلوی گله می گذارد.حالا این گوسفند ضعیف به آن قوچ هایی که خودشان جلوی گله دارند می روند نباید افتخار بکند که چوپان مرا آورد و جلوی شما گذاشت.آری رحمت وجود مقدس امام این قدر زیاد است که اگر بیچاره ای استغاثه کند ایشان هم از طریق یارانشان به او کمک می کنند.این حادثه ها برای این که بفهمیم مدد رسانی غیبی در عالم هست که درمانده ها را مدد می کند خوب است ولی حد امام خیلی بالاتر از این حرفهاست.باید سعی شود که آن حضرت به ما توجهی کنند چرا که او به وسعت هستی است.ما کسی را که به وسعت هستی است چگونه می خواهیم ببینیم؟در چه حد پایین بیاید که او را ببینیم؟باید کاری کنیم که افق جانمان را به چنین وجود مقدسی وصل کنیم
ب) در مورد رویت قلبی قضیه از این قرار است که عده ای تلاش می کنند کاری کنند که امام به آن ها نظربکند.نظر کردن امام در سه موطن ممکن است:یا در قلب یا در خیال و یاد در حس.بزرگانی که مفتخر به جلب نظر مبارک حضرت بر قلبشان می شوند خیلی به وجد می آیند می بینند این حالت قلبی جامع دارای آثار خاصی است که حاصل نظر مبارک امام است و وقتی با حالت قبلی خود مقایسه و جمع بندی می کنند می بینند این یک شعور الهی فوق العاده جامعی است.البته ممکن است این نظر در عین این که در قلب محقق می شود و قلب به یک شعور جامع دست یابد به خیال هم سیر کند در نتیجه رویت قلبی همراه با رویت با چشم باطنی خواهد بود و ممکن است خیال او سیر نکند بلکه امام در همان موطن قلب به او نظر داشت هه باشند و او هم از همان موطن قلب به امام نظر کند
یک مرتبه از رویت آن است که نور امام فقط در موطن خیال برای فرد تجلی کند که مرحله ی بسیار شیرینی است و مراتبی از معارف برایشان حاصل می شود
یک رویت هم در عالم حس داریم یعنی یک صورت صرف که در موطن خیال و یا در موطن عالم ماده برای فرد تجلی می کند و عموما برای رفع حوائج جزئیه است که دیگر آن نورانیت معارف که در آن دو موطن بود در این جا نیست.البته اکثر کسانی که فکر می کنند امام را در عالم حس دیده اند با یکی از اولیای ایشان روبه رو شده اند و تازه اکثر این رویت ها در موطن خیال برایشان ظاهر می شود اما نمی فهمند که دارند در عالم خیال هدایت می شوند.چون اکثرا می گویند:امام را دیدیم بعد برگشتیم دیدیم نیستند حالا آیا امام پشت یک دیوار مخفی شده اند؟یا از ابتدا یکی از یاران حضرت در منظر خیال آن فرد نزول کرده و پس از راهنمایی لازم صعود کرده و از منظر خیال آن فرد خارج شده.
در مورد رویت بصری باید گفت : اگر صلاح ما باشد نصیبمان شود خود حضرت اراده می فرمایند ولی حرف این است که ما با رویت بصری حضرت دنبال چه چیزی هستیم؟ممکن است فردی ظرفیت رویت امام را نداشته باشد و یا مصلحتش نباشد.همه ی تاکید این است که ببینیم با این تقاضاهای عوامانه چه چیزی را به دست می آوریم و چه چیزی را از دست می دهیم.در تقاضای رویت بصری وسعت شناخت حقیقی امام و ارتباط با ایشان را نمی بینیم و شخصیتمان را جهت ارتباط کامل با نور جامع انسان کامل تنظیم نمی کنیم و متوجه نیستیم چه کمالاتی را از دست می دهیم.
اصلا ارتباط با امام این گونه نیست که بنشینند با هم گفتگو کنند.بلکه تشعشع است نور است معرفت و بصیرت اجمالی است خود فردی که مورد توجه امام قرار گرفته است این بصیرت اجمال را باید تفصیل دهد و آن جا هم که دارای تفصیل است خود شخص باید تفسیر کند
آرزو در حد رویت جسمی بیشتر منظورشان مطرح کردن اشخاص است و ملاقات با امام به یک دکان و کسب و کار شبیه شده است تا به یک مکتب معرفتی.از طرف دین کجا چنین دستوری داریم؟و از این نوع رویت ها به فرض هم که صادق باشد به چه کاری می آید؟ ما باید از امام بخواهیم که با نمام وجود قلبی مان با ایشان ارتباط پیدا کنیم تا ما را آدم کنند
ما امام زمانی می خواهیم که کارهای دیگری می تواند بکند کاری که بشود به کمک انوار الهی آن حضرت این قرآن را به بشریت عرضه کرد
این امام زمان (عج) کجا و این که این ها دائم خوابش را می بینند کجا؟
